«Flyer» թռչող սարքը ներկայացնող առաջին տեսանյութն է հրապարակել «Kitty Hawk» ստարտափը: Սարքը վաճառքի կհանվի այս տարվա վերջին: Մի քանի րոպեի ընթացքում կարելի է սովորել, թե ինչպես վարել այն: Պակաս կարևոր չէ նաև այն, որ «Flyer» սարքի վարման համար օդաչուի արտոնագիր անհրաժեշտ չէ, քանզի այն գերթեթև թռչող սարքերի թվին է պատկանում և նույնիսկ այնքան կոմպակտ է, որ հարմարավետորեն կարելի է տեղավորել ավտոտնակում: Ինչպես ակնհայտ է տեսանյութերից, նոր սարքը թռչում է գրեթե բոլորիս հայտնի դրոնների թռիչքի սկզբունքով:

«Flyer»-ն ամբողջությամբ աշխատում է էլեկտրասնուցմամբ, մարտկոցի, ինչպես նաև էլեկտրական շարժիչների ընդհանուր հզորության մասին տեղեկություններ դեռ չեն հրապարակվել: Սարքը կարող է ուղղաթիռի նման ուղղահայաց վերելք ու վայրէջք իրականացնել և, ստեղծողի վստահեցմամբ, հուսալի է և անվտանգ: Այն առայժմ նախատեսված է մեկ անձի համար, կարող է վայրէջք կատարել նաև ջրի վրա, ունի ութ շարժիչ: Դրանց ամրացված պտուտակներից մղվող օդի հոսքը թույլ է տալիս մոտ 100 կգ կշռող սարքը և այն վարողին բարձրացնել ոչ մեծ բարձրության վրա ու տեղափոխել ժամում առավելագույնը 40 կմ արագությամբ` վարողին պարգևելով աննկարագրելի զգացողություններ ու մեծ հաճույք: «Flyer»-ը մարդու թռչելու երազանքն էլ ավելի է մոտեցնում իրականությանը, ինչի մասին թեկուզ մասնակիորեն պատկերացում կկազմեք կից տեսանյութը դիտելով:

Շատ կարևոր են ոչ միայն թռչելու հնարավորությունը (մեզանից շատերը թռել են ինքնաթիռով, ուղղաթիռով), այլև անձամբ թռչելու, սարքը վարելու կարողությունը և թռիչքի ազատությունը, այսինքն` պետական մարմիններից կախված չլինելը, օդաչուի արտոնագիր ունենալու և ամեն թռիչքից առաջ թռիչքի թույլտվություն ստանալու պահանջների բացակայությունը:

Առանձնապես չենք զարմանա, եթե հաջորդ տարի կամ մի քանի տարի անց Սևանա լճի վրա տեսնենք այսպիսի սարքեր: Դրանցով թռչելու պահանջարկը միանշանակ կգերազանցի ջրային մոտոցիկլետներից օգտվելու նկատմամբ եղած պահանջարկին և մեծ շահույթ կբերի հատկապես այն գործարարին, ով առաջինը կնախաձեռնի դրանք Հայաստան ներկրելու և շահագործելու գործը: Սա, կարծում ենք, շատ լավ հասկանում են նաև հայ օլիգարխներից ու գործարարներից ոմանք:

Ավելին. շատ ավելի շահութաբեր ու հեռանկարային կլինի Հայաստանում այդպիսի սարքերի նախագծումն ու արտադրությունը,, թեկուզ շարժիչներն ու մարտկոցներն արտերկրից, օրինակ, Չինաստանից ներկրելու պայմանով: Դրա համար մեր երկիրը, կարծում եմ, ունի համապատասխան մասնագետներ ու գիտատեխնիկական ներուժ, ինչն ապացուցել է ինչպես անօդաչու թռչող սարքեր, այնպես էլ դրանք վայր գցելու միջոցներ արտադրելով: Տեղական շուկայի պահանջարկը բավարարելուն զուգահեռ, հնարավոր կլինի նաև այդ յուրօրինակ օդային մոտոցիկլետն արտահանել Վրաստան, Իրան և այլ երկրներ:

 

Արթուր Հովհաննիսյան

 

 

Նոյյան տապան  -   Գիտություն եւ տեխնոլոգիաներ