Դիմապատկերը հիշեցրեց. 2015 թ. իշխանությունները Սերժ Սարգսյանի գլխավորությամբ իրականացրին հերթական ընտրակեղծիքը՝ անցկացրին, այսպես կոչված, սահմանադրական փոփոխությունների իրենց նախագիծը, որը պիտի «հավերժացներ» իրենց իշխանությունը, կեղծեցին հանրաքվեի արդյունքները, 2018 թ. ապրիլի 23-ին Սերժ Սարգսյանը հրաժարական տվեց, թիմով հեռացան, «ընդդիմություն» դարձան, բայց կեղծքիների ծնունդ համակարգային օրենքը իր բոլոր չարորակումներով մնաց մեր պետության ու քաղաքացիներիս պարանոցին, որպես խեղդող օղակ:

Հիմա բերկրանքի մեջ է երեկվանից մեր քաղաքացիների մի մասը՝ Սերժ Սարգսյանի դեմ քրգործ է հարուցվել, վերջապե՛ս, բայց ինչի համար՝ իր ընկեր Բեգլարյանի ընկերությանը վառելիքի ներկրման մրցույթի ապօրինի հաղթող է դարձրել, վնաս պատճառելով պետությանը, քա՜նի տասնյակ հազար այդպիսի մրցույթներ են կայացել ամենատարբեր ոլորտներում, ով չգիտե՝ ովքեր են հաղթում «մեր» մրցույթներում, այսօրվա հանրային քննարկումների առարկա դարձած և իրավապահների ուշադրությանն արժանացած կասկածահարույց դեպքերն էլ վկա առողջապահության, շինարարության, սպորտի և այլ ոլորտներում, հին համակարգը ողջ է և իր խողովակներով անցկացնում է նոր դեմքերին, այդպիսիններն են գայթակղվել, մոլորվել.....համակարգն ամեն ինչ է, անձերը՝ գործիք: Հերթական դատարկ պարկուճն ենք կրակելու, ինչպե՞ս են ապացուցելու, որ Սերժ Սարգսյանի ստորագրությամբ, հրամանով է եղել այդ մրցույթի արդյունքների ամփոփումը, այսքան ամիս է Ռոբերտ Քոչարյանի մեղսագրումն ենք փորձում ապացուցել մարտի մեկի դեպքերին բանակը մասնակից դարձնելու և սահմանադրական կարգը տապալելու համար՝ ինքնաբացարկների տարափի տակ, հերթական հարվածն ենք ստանալու՝ Սերժ Սարգսյանի ուղղակի մասնակցությունը մրցույթների կեղծման ընթացքում ապացուցելու շղթայում: Համոզված եմ՝ այն ժամանակ ՀՀ նախագահ Ս. Սարգսյանի ամենամեծ մեղքը Հայաստանում արդեն առկա ընտրակեղծիքների մեխանիզմի կատարելագործումն էր իր իշխանության վերարտադրության համար, որի համար նրանից քաղաքական և իրավական պատասխանատվություն է պետք պահանջել: ԿԸՀ-ում չկա՞փաստաթղթեր, չկա՞ն վկաներ, կուսակցություններ, քաղաքացիներ, հասարակական կազմակերպություններ, որոնք պայքարել են հանուն ՀՀ քաղաքացիների ազատ կամարտահայտման: Պետք է բարձրացնել 2015 թ. հանրաքվեի կեղծման գործը, Տիգրան Մուկուչյանը դեռ շատ ասելիք ունի, մի ազատ ընտրության անցկացումը ինդուլգենցիա չէ նրա համար, թող չասեն՝ հրաման է եղել, իրենք ենթարկվել են, ո՛չ, հրամանն իրականություն է դառնում կատարողների բանակի միջոցով: Պետք հիշենք նաև 2013 թ. ընտրությունները, դրանց կեղծումը, և միայն այսպես, այս ճանապարհով կկազմաքանդենք ժողովրդավարությունն ու առաջընթացը կասեցնող հին համակարգը, և իրականություն կդարձնենք նոր Հայաստանը:

 

Նարինե Դիլբարյան 

 «Ժառանգություն» կուսակցության փոխնախագահ

 

 

 

 

 

---