Եթե մարդ ունենա մի կտոր հաղթանակ այս կյանքում, նա հավերժ կապրի. Ապրիլյան հերոս Տիգրան Պողոսյանը կդառնար 28 տարեկան
24-02-2020 21:04:29 | Հայաստան | Հասարակություն
Եթե մարդ ունենա մի կտոր հաղթանակ այս կյանքում, նա հավերժ կապրի:
Հենց այս գիտակցումով էր արթիկցի Տիգրան Պողոսյանն ընտրել զինվորականի մասնագիտությունը և 2014 թվականից ծառայության անցնել Մարտակերտում որպես հրաձգային վաշտի հրամանատար:
Երկար ծառայել հայրենիքին Տիգրանը չհասցրեց. 2016 թվականի ապրիլի 25-ի գիշերը լույս 26-ին նա սեփական մարմնով պաշտպանեց իր զինվորի կյանքը հակառակորդի կողմից արձակված ականանետի կրակոցներից:
Փետրվարի 21-ին «Վիվարտ մշակութային» ՀԿ նախաձեռնությամբ ապրիլյան պատերազմի հերոսի ծնողները, հարազատներն ու ծառայակից ընկերները հավաքվել էին մեկ վայրում՝ նշելու նրա 28-ամյակը:
«Հյուսիսարևելյան դարպասներ գիրքն էի սկսել գրել դեռ 2015 թվականից Մարտակերտի շրջան, Մատաղիս, տվյալ շրջանի գյուղերի մասին: Երբ որ անցա այն շրջանը, հասկացա, որ կան անհատներ, որոնց պետք է առանձին անդրադառնալ: Տիգրանն այդ անհատներից մեկն էր իր կատարած աշխատանքներով, իր զինվորական պարտավորություններով, ինչպես նաև որպես ընկեր: Դեռ ապրիլյան պատերազմից առաջ դիրքերում էինք հանդիպել, բայց ինչպես գրքի էջերում եմ նշել, ավաղ, 16-ի ապրիլը թույլ չտվեց, որ երկրորդ հանդիպումն ունենանք, ափոսոսում եմ, որ մի լուսանկարի չարժանացանք, բայց հավերժ ապրեցինք մի գրքի էջերում»,- «Նոյյան Տապան»-ի հետ զրույցում նշեց «Վիվարտ» մշակութային ՀԿ հիմնադիր, ստեղծագործող Վարդուհի Գասպարյանը:
Նրա փոխանցմամբ՝ «Մի կտոր հաղթանակ» գրքի միջոցով ընթերցողը կարող է շատ մոտիկից ծանոթանալ արիաբար զոհված հերոսի մանկության, պատանեկության ուշագրավ դրվագներին, սիրած աղջկա և մոր հույզերին ու ապրումներին. «Այս գիրքը գրկած կանցնեմ այդ ճանապարհը և ի լուր աշխարհի կասեմ, որ մենք ունեցել ենք ու ունենք հերոս տղերք, և այդ տղերքն ապրում են: Հենց նույն Տիգրանի խոսքը կտարածեմ, որ զգոն լինեն՝ անկախ ամեն ինչից, լինի պատերազմ, թե հրադադար, միևնույն է՝ մեր թշնամին ցավոք արթուն է և երբեք չի զիջի մեզ»:
Տիգրան Պողոսյանին նվիրված հուշ-երեկոյի շրջանակներում «Էլմար» թատերախումբը հերթական անգամ հանդես եկավ «Մատաղիս» ներկայացմամբ, որը նվիրված է Արցախյան ազատամարտին՝ 1990-ականներից մինչև մեր օրեր:
Հերոսներն անմահ են, քանի դեռ նրանց հիշում ու գնահատում են: Այս բացարձակ ճշմարտությունը միաժամանակ հուզում և ապրելու ուժ է տալիս Տիգրանի մորը՝ Սիլվա Մանասյանին:
Որդեկորույս մայրը պատմում է՝ հենց 2016 թվականի հոկտեմբերի 7-ին՝ հոր 50-ամյակի օրը տղան որոշել էր ամուսնանալ, սակայն ապրիլյան պատերազմն անկատար թողեց Տիգրանի այդ և շատ այլ երազանքներ:
Հայրենիքի ու հայ զինվորի համար սեփական կյանքը չխնայած սպան մինչև վերջ հավատարիմ մնաց իր առաքելությանն այն համոզմամբ, որ Հայրենիքը սուրբ է, իսկ սուրբ հողը պետք է պաշտպանել :
ՀԱՅԵՐԵՆ
Русский
English
Դաս. հայերեն
French
