«Արտաքին քաղաքականությամբ զբաղվելու համար պետք է կարողանալ հասկանալ ասված խոսքի իմաստը` դրա կոնտեքստը, նախապատմությունն ու ընթացող պրոցեսները: 

 

Արցախի երկրորդ պատերազմից առաջ բազմաթիվ խոսքեր են ասել դիվանագետների, պետությունների ղեկավարների, նրանց բանագնացները, ինչը Հայաստանում չի հասկացվել, որովհետև խոսքի իմաստն ու դրա լրջությունը մենք վատ ենք ընկալում: Եթե լավ հասկանայինք (իրականում նկատի ունեմ բախտի քմահաճույքով որոշում կայացնողներին), ապա կկարողանաինք կողմնորոշվել, թե երբ է պետք նահանջել, երբ զիջել,  երբ առաջանալ,   որի արդյունքում կխուսափեինք պատերազմից, գոնե մեզ համար ամենաանհարմար իրավիճակում:

 

Հիմա մեկ օրինակ բերեմ: Այսօր Լավրովը ասել է. "Ստալինի վրա հարձակումները , որին ներկայացնում են որպես գլխավոր չարագործ, իրար վրա բարդելով այն, ինչն ինքն արել է մինչպատերազմյան ժամանակաշրջանում, պատերազմի ժամանակ և պատերազմից հետո, դա  մեր անցյալի և պատերազմի արդյունքների վրա հարձակում է":

Իսկ Պուտինը, իր մեծ պրեսկոնֆերանսի ժամանակ ասել էր, որ պետք է լինել ինքնաբավ, որպեսզի թույլ չտալ վերաշարադրել պատմությունը, իսկ պատմական ճշմարտությունը կհարվածի հենց նրանց, ովքեր այդ գործով են զբաղված:

 

Սա զուտ քաղաքական խոսքի օրինակ է, որը պետք է կարդալ տողատակերում` ինչ նկատի ունեն և ում է ուղղված դա:

Հիմա փորձենք հասկանալ, թե ինչ է ասվում: Այստեղ բանալի բառը "պատերազմի արդյունքների վերաշադրելն է": Նկատի է առնվում հետևյալը, որ պատերազմի արդյունքում աշխարհը բաժանվել է ազդեցությունների գոտիների, որը բոլորն, ով որ պատք էր, ընդունել են, իսկ հիմա փորձ է արվում այդ ազդեցության զոնաները վերաբաշխել ու ով որ փորձի դա անել, հակահարված կստանան:

 

Հիմա գանք մեր իրավիճակին, հենց Կովկասն է այն զոնաներից մեկը (Բելառուսում կարծես թե արդեն հանգիստ է, իսկ Ուկրաինայում ու Վրաստանում ոչ մի արտառոց բան վերջին ժամանակները չեն կատարվել), որը Ռուսաստանի ազդեցության ոլորտն էր ճանաչվել: Կարծես թե հիմա միակ երկիրը, որը վիճարկում է այդ զոնաները, հենց Թուրքիան է (եւ նրա ետեւում կանգնած ուժերը) , որը շուտով պատրաստվում է հայտարարել թուրքական դաշնության ստեղծելու մասին` Միջին Ասիայում և Կովկասում: Կարծես թե այս պահին սա է հնարավոր ամենամեծ փոփոխությունների ենթարկվող տարածքը, այսինքն վիճարկվում է պատերազմից հետո ստեղծված արդյունքները: Իմիջիայլոց, Թուրքիայում էլ սկսել են մերժել Աթաթուրքին, որը ռուս-թուրքական պայմանավորվածության խորհրդանիշն է։

Ընդամենը օրինակը բերեցի, թե քաղաքական խոսքն ինչ հնարավոր բավանդակություն է կարող ունենալ, որը պետք է կարողանալ "կարդալ"»:

 

 

Նոյյան տապան  -   Մեկնաբանություն