Լրագրի  զրուցակիցն է մշակութային մարդաբան Աղասի Թադևոսյանը

- Ինչպե՞ս եք գնահատում Հայաստանում տեղի ունեցողգործընթացները։ Մասնավորապես կառավարության փոփոխությունը։ Սերժ Սարգսյանը հայտարարում է, որ այս կառավարությունը տարբերվելու է նախորդ բոլոր կառավարություններից։ Տեսնո՞ւմ եք նման հնարավորություն։

- Այսինքն՝ մենաշնորհների ու օլիգարխիայի դեմ երբեք չի՞ լինի պայքար։

- Իսկ մեր իրականության մեջ Ձեր նշած այլ որակ ունեցող, իրական այլընտրանք առաջարկող ուժերը կա՞ն, թե հենց նրանց բացակայությունն է իշխանության երկարակեցության պատճառը։

- Իշխանությունը ժամանակ առ ժամանակ փորձում է թարմություն մտցնել իր ներսում։ Այդ թարմությունը մտցնելու ձևերից մեկն էլ այն է, որ չափից դուրս հեղինակազրկված մանեկեններին փորձում են ցուցափեղկից (վիտրինայից) հեռացնել, որպեսզի դրանով մի քիչ լիցքաթափեն լարվածությունը երկրի ներսում։ Այսօրվա լարվածության պատճառներից մեկն էլ նման դեմքերն են, որոնք իշխանությունը ներկայացնում են որպես լկտի, ամբարտավան ու անօրեն։ Սյունիքի նախկին մարզպետն այդպիսի նշան էր դարձել, որին առայժմ ժամանակավորապես ցուցափեղկից պետք էր հեռացնել։ Բայց իշխանությունը նմաններին չի դավաճանում, և նրան կշարունակեն օգտագործել։ Սուրիկ Խաչատրյանը կշարունակի աշխատել համակարգի համար, համակարգն էլ նրան կգնահատի ըստ արժանվույն։ Միգուցե այդ ամենը կարվի ստվերում։ Բայց դա էական չէ։ Դա է մեր իրականությունը։

- Իսկ Ձեր նշած լարվածությունն ինչի՞ կարող է հանգեցնել։

- Լարվածությունն ինչ-որ պահի իրեն զգացնել կտա։ Եթե այն բավականաչափ չլիցքաթափվեց, կարող են շարունակվել այնպիսի զարգացումները, ինչպիսին, օրինակ, «Սասնա ծռերի» դեպքն էր։ Այսինքն՝ կարող է վիճակը այն աստիճանի անկառավարելի դառնալ, որ ներքին ուժային ռեսուրսներով հնարավոր չլինի դա զսպել։ Իսկ դա, բնականաբար, ոչ մեկին ձեռնտու չէ, այդ թվում՝ ներկայիս իշխանությունների արտաքին գործընկեր Ռուսաստանի իշխող համակարգին։ Իրենք էլ են ուզում, որ Հայաստանի իշխանություններն իրավիճակը հնարավորինս կառավարելի պահեն, որովհետև ոչ ոքի հետաքրքիր չէ համագործակցել մեկի հետ, որը չի կարողանում իրավիճակը վերահսկել սեփական երկրում։