Լրագրի  զրուցակիցն է քաղաքական մեկնաբան Լևոն Մարգարյանը

- Ամբողջական զիջման պատրաստ չէ, բայց իշխանությունը կիսել պատրաստ է: ՏԻՄ ընտրություններում մեր տեսածը պառլամենտական Հայաստանի մանրակերտն է՝ ՀՀԿ-ն անվիճելի առաջատարի դիրքերով, և մի շարք ընդդիմություններ, որոնք ավագանիում, պառլամենտում կունենան տեղեր, փոքրիկ ճգնաժամեր կհարուցեն, երբեմն կհաջողեն, բայց կենտրոնական հարցերում որոշողը կմնա Հանրապետականը: Մեծ հաշվով, տարբերություն նախորդ իրավիճակից չկա, բայց միայն առաջին հայացքից: Փոխվում է ՀՀԿ դոմինանտության մեթոդաբանությունը: Այլևս կլինեն ընտրություններ, որոնք չեն անցնի շատ աչքի զարնող խախտումներով, կլինեն քիչ թե շատ ոչ օդիոզ թեկնածուներ, ընտրական պրոցես՝ մի քանի փուլով, մրցակցային ընտրության էֆեկտ և այլն: Այս ամենի մեջ կներքաշվեն տարբեր ընդդիմադիր ուժեր, և վերջնարդյունքում այդ ուժերի հարուցած գործողությունները լեգիտիմության էֆեկտ կհաղորդեն իշխանությանը:

-Ի՞նչ եք կարծում, արդյոք ճիշտ ճանապա՞րհ է ավագանումանդատները չվերցնելը և բոյկոտելը։ Իշխանությանը հենցդա չէ՞ պետք։

-Ընդդիմությունը հայտնվել է յուրատեսակ ծուղակի մեջ: Հիմա կփորձեն մարտավարական ինչ-որ հնարքներով դուրս գալ այս փակուղուց: Գյումրիում բոյկոտի նպատակն այն է, որ Բալասայանն իր 17 ավագանիների հետ մենակ մնա և խնդիր ունենա անընդհատ վերջիններիս փայփայել, որպեսզի քվորում և որոշումներ կայացնելու մեծամասնություն ունենա: Հաշվարկն արված է նրա վրա, որ տեղի հանրապետական կառույցների հետ նա խնդիրներ ունի, և նրանց մենակ թողնելով հնարավոր կլինի այդ խնդիրները վեր հանել և ճգնաժամեր հարուցել: Վանաձորում ՀՀԿ-ն ՀՅԴ հետ մեծամասնություն չի ապահովում, և բոյկոտ հայտարարելով՝ Լուսավոր Հայաստանը կփորձի հասկանալ, թե ովքեր էին հուշագրից շեղված 4 հոգին, ովքեր կգնան ավագանու նիստերին: Երկու քաղաքներում իրավիճակը որոշակի տարբերություններ ունի մարտավարական առումով: Բայց ռազմավարական առումով խնդիրը մեկն է՝ առջևում պառլամենտական ընտրություններն են, և ՏԻՄ հետընտրական շրջանն իր հարուցած խնդիրներով կարող է դառնալ հարթակ ընդդիմադիր ուժերի նախընտրական պայքարն արդեն հիմա սկսելու համար: Ըստ էության, պայքարելով ընտրախախտումների, նոր ընտրական օրենսգրքի տարընթերցումների արդյունքների, ներընդդիմադիր դավադրությունների դեմ, ընդդիմադիր ուժերը, բոյկոտելով ավագանին, կփորձեն վերցնել այլ հարթակներ՝ փողոցը, մեդիադաշտը, դատարանի դահլիճները, կփորձեն դառնալ քաղաքական օրակարգի մեյնսթրիմ: Իսկ պառլամենտական ընտրություններին շատ քիչ ժամանակ է մնացել:

- Արձանագրվո՞ւմ է արդյոք, որ 2017-ի խորհրդարանական ընտրություններին իշխանությունը նույն կերպ ամեն գնով արձանագրելու է հաղթանակ։

- Ամեն գնի մեջ նախկին պատկերացումները կփոխվեն: Փորձ կարվի հնարավորինս փափուկ մեթոդներով անել ամեն ինչ, հղում անել օրենքին, ստեղծել ժամանակավոր ճգնաժամեր, լսելի դարձնել ընդդիմության ձայները և այս քաղաքական գործընթացների կոնտեքստում հաղթանակ տանել: Կրկնում եմ, այդ ամենի իմաստը ՀՀԿ-ին լեգիտիմությամբ օժտելն է, իշխանության մասամբ զիջումը հենց այս նպատակն ունի: Հետևաբար, մենք անընդհատ ականատես ենք լինելու դիտարժան տեսարանների պառլամենտում, ամբիոններում, մեդիադաշտում: Եվ սրանք ոչ թե բեմադրվելու են, այլ լինելու են ինքնաբուխ, նոր խաղի կանոններից բխող գործողություններ: Բացի այդ, կա մեկ կարևոր խնդիր՝ ընդդիմադիր տրամադրությունների դաշտում առաջացած վակուումը, որ կարող է լցվել ամեն ինչով, օրինակ Սասնա ծռերով, պիտի լցվի: Իշխանությունները ձեռնամուխ են եղել դրան, և տարբեր ընդդիմությունների չխոչընդոտելով փորձելու են նրանց ներգրավել գործընթացի մեջ՝ Якорь հաշվի առնելով, որ դրանք վերահսկելի են և կանխատեսելի, կա սակարկման հարուստ պատմական փորձառություն ընդդիմադիր դաշտի հետ: Բացի այդ, կա նաև հայ-ռուսական քաղաքական հակամարտության այս փուլում պրոռուսական շահերը հաշվի առնելու խնդիր, և այդ շահերը ներկայացվեցին ոչ միայն Սերժ Սարգսյանի աշխատակազմում և կառավարությունում, այլև ընդդիմադիր դաշտում:

- Ի՞նչ պետք է անի ընդդիմությունը, ո՞րն է, ըստ ձեզ, հերթական ձախողման պատճառը։